Staw skuty lodem

Słoneczne dni i od razu wraca ludzkiej istocie chęć do życia ;-)

Ostatnio wszelkie próby wizyty w Borkowie kończyły się na nieudanych mobilizacjach resztek chęci do życia i zostawałam przed ekranem kina domowego. 

Dzisiaj wreszcie po 3 tygodniach znowu porozmawiałam z bobrami. Nie żebym je od razu zobaczyła, ale ich obecność i świeże ślady zbyt widoczne, by wątpić w to, że nie śpią.

Staw pięknie zamarzł.

Suche strumienie pełne lodu.
 

Derenie wysokie, będzie sporo cięcia na wiosnę.

W kompostowniku prawie pusto

Rzeczka też częściowo pod lodem, a bobry strugają ;-)

Poza tym cisza i wszystko na szczęście na swoim miejscu.

 

Bobry w akcji

Teoretycznie powinny spać w jakichś żeremiach, ale jak widać na zdjęciach bobry nadal w natarciu.

Bóbr niby takie sympatyczne zwierzę, ale coraz bardziej się martwię o okolice mojej rzeczki. Jest niezwykle malownicza, to między innymi dla niej zdecydowałam się 5 lat temu kupić tu działkę. Bez drzew byłaby zupełnie inna. Na szczęście z moich obserwacji wynika, że bobry niektórych drzew nie ruszają. Ponoć jest dla nich za twarde. Oby tak było.

Staw i strumienie pod lodem

Wypalony napis zbladł, bobra prawie nie widać, pewnie czeka mnie nowy 'projekt tablica' ;-)

Nie jestem jednak pewna, czy znowu narysuję bobra ;-))))