Niemal mam staw

Wszystko w naszym życiu zależy jednak od tego łutu szczęścia, zbiegu okoliczności, albo po prostu życzliwego urzędnika. Po przegranym pierwszym podejściu do legalizacji mojej dziury w ziemi, czekałam z coraz większym niepokojem na efekty kolejnego.

Jakież było moje zdumienie, kiedy zamiast dostać kolejną odmowę i zacząć znowu zbierać kolejne dokumenty, dowiedziałam się od bardzo miłej Pani, że wystarczy dosłać uzupełnienie  złożonego zgłoszenia i już wkrótce będę mogła kopać!

Do tego odezwał się Borkowy sąsiad oferując wszelką pomoc w zagospodarowywaniu działki. A że dokonał już u siebie cudów i ma rancho jak z bajki, pomoc człowieka z takim talentem i doświadczeniem będzie na pewno sporym ułatwieniem.

A zatem maj będzie raczej przełomowy w rozwoju mojego Borkowego siedliska. Drewno z tartaku zamówione. Staw i ogrodzenie to plan minimum.

Na razie rozmnażam na Młocinach Mozgę trzcinowatą. Na początek do umocnienie i obsadzenia brzegów stawu będzie idealna. A ja nie będę już musiała tak pilnować tej rabaty, by Mozga z niej nie uciekła na cały ogród.

Kanny dopiero co posadzone, za rok będę ich miała tyle, że i dla Borkowa starczy. Bo są też tutaj

Te dwie działki wcale nie są takim zły pomysłem. Bez doświadczenia w zagospodarowaniu Młocińskiej działki, chyba nie wiedziałabym jak nawet zacząć w Borkowie, a tak to jednak już będzie mój drugi ogród.