Jak sójka za morze...

Zbieram się do wyjazdu do Borkowa codziennie od paru już dni i jakoś także codziennie wynajduję powody, by to odłożyć. 

Moja ostatnia wizyta - nie notowana na blogu ;-) - to czwartek, 3 października. Dzień był udany, bo wykosiłam kosą spalinową wszystkie brzydkie i zaniedbane miejsca, w tym kawałek za płotkiem nad rzeczką - jakieś 300 mkw - zgrabiłam nawet w większości, ale zapadający zmrok wygnał mnie do domu bez zdjęć.

No a potem przyszła zima ;-)

Miałam jechać w poniedziałek, ale zimno i koszmarny ból pleców po ostatnim kuszeniu, znaczy koszeniu zatrzymały mnie w domu przy cudnych filmowych retrospekcjach.

Dzisiaj pracowałam, a jutro ?

No jutro przyjadą nowe krzewy!

Poczekam na krzewy i pojadę w czwartek. Cudna jesień przecież wraca. A krzewy to sprawdzone w Borkowie rośliny - obiela i orszelina. Oba rosną wspaniale na tych paskudnych w gruncie rzeczy gruntach, to dosadzanie ich w innych miejscach ma sens.

Moje obiele wiosną

   

Wprawdzie ta jest to obiela groniasta, a ta nowa to obiela mieszańcowa 'The bride' to spodziewam się jedynie obfitszego kwitnienia, bez kłopotów  adaptacyjnych.

Orszelina olcholistna przetrwała już parę zim i nawet jeśli trochę przemarznie, odradza się wspaniale. Są białe, są różowe. To jest różowa z rabaty skalistej, ale z roku 2018. W bieżącym ma jedynie pięknie rozkrzewione i ulistnione pędy. Kwiaty uszkodził mróz na wiosnę.

Białe są na skarpie, ale jakoś nie mogę odnaleźć zdjęć.

Trzmielina oskrzydlona tutaj jeszcze nie rosła. Rośnie wspaniale w warszawskim ogrodzie, gdzie jak wiele razy pisałam warunki ogrodowe są wyjątkowo trudne. Jest jednak pewne ale - mokro może być, ale bez zalewania. Mam takie miejsce nad trzecim suchym strumieniem, może się uda.

A na Młocinach to ona wygląda tak

To wyjątkowo bezproblemowy krzew. Nie wymaga cięcia. Nie choruje. U mnie mszyce żerujące na pobliskich kalinach, ją omijają z daleka. 

Taki gorejący krzew w Borkowie byłby dobrym dodatkiem.

No to jutro nie jadę do Borkowa ;-) Czekam na krzewy....